Friday, July 25, 2014

SLOVENE STALINIST OSTRACISM


Dimitar Anakiev

SLOVENE STALINIST OSTRACISM

(Erasing the Yugoslavs from official records is a Stalinist method of ostracism)




Political method of erasing people from official records was often a subject of discussion after 2004, when the fact of erasing more than 25000 Yugoslavs from the register of permanent settlement (1) was officially declared. Thus the anti-Yugoslav chauvinism was inaugurated as the official ideology of the »independent« Slovene state. There were many who found this method as an original Slovene political patent which served the purpose of intelligent »administrative ethnic cleaning«. The others connected »rubbing out« to Orwell, while many tried to mystify this well known Stalinist practice. American marxist Jamaes P. Cannon in his famous work »History of American Trotskyism« (2) analyzes Stalinist political methods and he states three basic levels: 1.defamation, 2.ostracism and 3.gangsterism. Stalinism took ostracism from the Antic political practice. At that time ostracism was understood as political exile by the »pottery shards' decision«, while »ostrakon« in Greek defines a piece of pottery with the name of a person being exiled. However, in old Greek state, exile as a way of »rubbing out« persons  from the political system, was a temporary and limited measure. It was the way how to remove political opponents, but their private possession was respected and protected until their comeback. Stalinism made a totalitarian method out of ostracism. In order to remain in power, Stalinism rubbed, remade and usurp history as its private property. Slovene Stalinism is particular in a sense that rubbing out people and history has a function of capitalistic domination and neocolonialism which rule the Balkan in the form of European Union.We can see the Stalinist character of rubbing in the fact that nation is treated as the political party whence all the undesired members- Yugoslavs in this case- can be excluded. At the same time this is an attempt to delete the past and the history of the nation which was created during the socialist revolution and the fight for a national liberation. That is something which does not correspond to new masters of Slovenia and their servants. Counter-revolutionary character of rubbing and remaking of history can be seen best in a recent attempt of historical reconciliation with fascism. The same tendency can be found in the other regions of the Balkan(3). Namely, domestic servants of Hitler's army tend to be reinterpreted as the „national army“, even though they served Nazi destruction of their own nation in the same way as they serve the genocide capitalistic transition today. Stalinist methods are not only limited to people and history, the Stalinist terminology is also linked to public and political discourse.  The use of a well-known Stalin's phrase »left fascism« is one of the most typical examples in a Slovene political theater.The phrase origins from the thirties of a previous century, when it was invented to prevent the integration of a winning coalition of that time which was possible by German communists and social democrats. The obstruction of this coalition enabled Hitler to come to power. For the purpose of contemporary »right wing« Slovene Democrat Party (SDS), it was its leader, Janez Janša,  who reused this Stalin's phrase, and thus saved it from the oblivion.

In the case of »the rubbed out« we can observe a typical Stalinist methodology- it started with defamation- a long period of chauvinistic cultural campaign, which focused on humiliation of the »Balkan« in the name of »European« values, which was followed by the defamation of the »traitors« and »waverers« of the Slovene independency. We can compare it with the cultural campaign from the time of a collaboration with fascism, when „Asia“ was attacked in the name of  „Europe“. Defamation went on for more than a decade, which made ostracism a necessary political device in public opinion, not to be questionable by any relevant Slovene politician. This opened the door to the last level of Stalinist political methodology- »gangsterism«. This phase of Slovene Stalinism can be found in a theft of a private property of the »rubbed out« persons and mainly in a deprivation of the residential rights, transferred from the socialism. In a new system socialist residential right gave residents opportunity to buy apartments at a non-commercial price (the so called »Jazbinšek law«). Thus hundreds of thousands of Slovene people bought properties at a lower, »socialist« price, but not the »rubbed out« Yugoslavs, whom that right was taken away. Many »rubbed out« persons were therefore dislodged (with their apartments being hijacked de facto), while those who managed to stay in their apartments from different »humanitarian« reasons, where the authorities could not break the evident law (single mothers with her children, for example), were later forced to pay a commercial rent- the theft being multiplied that way. Something similar happened with other properties of persons, within the executive field of »ostracism«. The methods of gangsterism also include thousands of illegal deportations of the »rubbed out« persons, executed by the police without the court's decision (4). European Union ignored the problem of Slovene »rubbed out« persons, as if it did not exist and officially it was classified as a Slovene internal affair. After the Italian advocate office Lana & Saccucci brought an action, the European Court for Human Rights decided that the »rubbed out« persons the following rights were violated: legal protection and family life right (5). The Stalinist ostracism is not questionable for the European institutions.

Two conclusions are evident: first, Slovene society and political system are still deeply impregnated with Stalinism being its basic characteristic, and second, Stalinism is totally compatible with the character of the European Union and the contemporary european policy.





(1)One year after the independency from the Socialist Federal Republic of Yugoslavia was declared, Slovene government with the secret action illegally deleted some tens thousands of people from the registers of permanent dwelling. The majority of them were industrial workers and their descendants from other yugoslav republics, who contributed to the slovene industrialization in 70's and 80's. Right wing government of Janez Janša confessed in 2004 that 18.305 Yugoslavs were »rubbed out«. Left wing government of Borut Pahor in 2009 determined a higher number: 25.671. Helsinki Monitor reported that more than 70.000 Yugoslavs were »rubbed out«. The official number, however, remained the one of the Pahor government. 

(2)James P. Cannon: »The History of American Trotskysm«, Pathfinder Press, New York, 1944



(3)The most grotesque transformation of Stalinism into fascism happened in the case of famoust Tito's commandant from the WW2 – Petar Gračanin. This commandant of Second Proletarian Brigade and „People Hero“ from Syrmian Front became Milošević's Minister of Interior creating fascist para-military units responsible for many of ethnical cleansing in Bosnia and Herzegovina.

(4)Slovene Police deleted the lists of illegal deportations, thus the exact number being unknown. The author of the article was himself both »rubbed out« and illegally deported.

(5)Case of Kurić and others v. Slovenia



SLOVENAČKI STALJINISTIČKI OSTRAKIZAM






Dimitar Anakiev
SLOVENAČKI STALJINISTIČKI OSTRAKIZAM
("Brisanje" jugoslovena je staljinistička metoda "ostrakizma")




"The first weapon of Stalinists was slander. The second weapon
employed against us was ostracism. The third was gangsterism."

                                    -James P. Cannon




Nakon što je 2004 javno otkriveno brisanje više od 25.000 Jugoslovenaiz slovenačkih knjiga stalnog boravka(1) - kojim je ustoličen anti-jugoslovenski šovinizam kao zvanična ideologija "samostalne" slovenačke države - puno se je diskutovalo o ovoj političkoj metodologiji. Mnogi su smatrali ovu metodu originalnim sloveničkim
političkim patentom kojim je inteligentno sprovedeno "administrativno etničko čišćenje". Drugi su "brisanje" povezivali sa Orvelom a mnogi su pokašali da mistifikuju ovu u suštinu poznatu staljinističku praksu. Američki marksista Džejms P. Kenon u svojem poznatom delu "Istorija američkog trockizma" (2) analizira staljinističke političke metode in navodi tri osnovna nivoa: 1. klevetu 2. ostrakizam i 3. gangsterizam. Ostrakizam je staljinizam preuzeo iz antičke političke prakse. U antici je ostrakizam podrazumevao političko progonstvo putem
"keramičke presude" - "ostrakon" na grčkom označava parče keramike na kojoj se upisivalo ime prognanog. Medjutim, progonstvo, kao oblik "brisanja" osoba iz političkog sistema je u antici bila privremena i ograničena mera putem koje su udaljavani politički protivnici ali se je njihova privatna svojina poštovala i čuvala do njihovog povratka. Staljinizam je "ostrakizam" učinio totalitarnom metodom, brišući, prekrajajući i prisvajajući istoriju kao svoju privatnu svojinu - sve u cilju ostajanja na vlasti. Osobenost slovenačkog staljinizma ogleda se u tome što je brisanje ljudi i istorije stavljeno u funkciju kapitalistačne nadvlade i neokolonijazma koji caruje na Balkanu u
obliku Evropske unije. Staljinistički karakter brisanja ogleda se u shvatanju nacije kao političke partije iz koje se izbacuju nepoželjni članovi - u ovom slučaju Jugosloveni - a sa njima se i pokušava izbrisati jugoslovenska prošlost i istorija nacije koja je stvorena tokom socijalistične revolucije i narodno-oslobodilačkog boja a to
novim gospodarima Slovenije i njihovim slugama ne odgovara.
Kontrarevolucionarni karakter "brisanja" i lažiranje prošlosti najbolje se vidi u novodobnom pokušaju istorijskog pomirenja sa fašizmom. Kao i u drugim delovima Balkana domaći sluge Hitlerove soldateske se reinerpretiraju kao narodna vojska iako su služili nacističkom uništenju svojeg naroda a jednako i danas opslužuju genocidne mere kapitalističke tranzicije.  Medjutim, nije u pitanju samo primena staljinističkih metoda na ljude i istoriju već u javnom i političkom diskursu nailazimo na otvorenu upotrebu staljinističke terminologije. Jedan od najtipičnijih takvih primera u slovenačkom političkom teatru je upotreba poznatog Staljinov termina "levi fašizam" iz 30' godina prošlog veka - termin smišljen da spreči povezivanje tada pobedonosne koalicije komunista i socijal-demokrata i omogući dolazak Hitlera na vlast -  za savremenu slovenačku socijalnu-demokratiju. Ovaj Staljinov politički termin izvukao je iz naftalina i ponovno upotrebio prvak slovenačke takozvane desnice -Janez Janša.
Slučaj "izbrisanih" počeo je tipično za staljinističku metodologiju: klevetom. Nakon dugog perioda šovinstičke kulturne kampanje koja je bila tempirana na unižavanje "Balkana" u ime "evropskih" vrednosti -
slična kulturnoj kampanji koju poznajemo iz vremena kolaboracije sa fašizmom kada je u ime "Evrope" napadana "azijatskost" - prešlo se je odmah na klevetanje "izdajnika" i "kolebljivaca" slovenačke
nezavisnosti. Klevetanje je trajalo više od decenije i njime je u očima javnosti ostrakizam učinjen nužnim političkim sredstvom koga baš niko relevantan u slovenačkom političkom prostoru nije doveo u pitanje. Time je omogućena i zadnja, "gangsterska", faza staljinističke političke metodologije. Gangsteraj slovenačkog
staljinizma se ogleda u pljački privatne svojine "izbrisanih" a pre svega u oduzimanju stanarskog prava prenesenog iz socijalizma.
Socijalističko stanarsko pravo je u novom sistemu omogućilo otkup stana po ceni koja nije tržišna (tzv. "jazbinšekov zakon"). Tako je stotine hiljada Slovenaca steklo nekretinu koju je omogućio socijalizam, ali ne i "izbrisani jugosloveni" koji su za to pravo uskraćeni. Zato su mnogi "izbrisani" deložirani iz svojih stanova
(stanovi su im de facto oteti) dok su oni koji su uspeli da ostanu u svom stanu iz raznih "humanih razloga" koje vlast nije smela da prekrši (na primer samohrane majke sa decom) bili su kasnije prisiljeni da plaćaju komercijalnu stanarinu - na taj način su višestruko opljačkani. Slično se je dogodilo i sa drugim oblicima
svojine osoba nad kojima je sprovedena mera "ostrakizma". U gangsterske metode treba ovde ubrojiti i hiljade nezakonitih deportacija "izbrisanih" koje sprovodila policija bez odluke suda (3).
Evropska unija je ignorirala problem slovenačkih "izbrisanih" kao da ne postoji i zvanično je tvrdila da su problemi Slovenije njena unutrašnja stvar. Evropski sud za ljudska prava je nakon tužbe italijanske advokatske kancelarije Lana & Saccucci doneo presudu po kojij smatra da su izbrisanima kršena dva prava: pravo na pravnuzaštitu i pravo na zaživot sa porodicom(4). Za evropske institucije
staljinistički ostrakizam nije sporan.
Nameću se dva zaključka: prvi je taj da je slovenačko društvo i politički sistem i dalje duboko prožeto staljinizmom koji je njegova osnovna karakteristika i drugo, da je staljinizam u potpunosti kompatabilan sa karakterom Evropske unije i savremene evropske politike.


(1) Godinu dana nakon osamostaljenja od Socijalističke Federativne Repubilike Jugoslavije slovenačka vlada je tajnom akcijom ilegalno izbrisala iz knjiga stalnog bivanja više desetina hiljada ljudi poreklom iz drugih jugoslovenskih republika. Uglavnom su to bili industrijski radnic koji su u 70-tim i 80-tim doprineli
industrijalizaciji Slovenijei i njihovi potomci. Desna vlada Janeza Janše priznala je 2004 brisanje 18.305 Jugoslovena. Leva vlada Boruta Pahora je 2009 utvrdila je da je broj izbrisanih veći: 25.671.
Helsinški monitor je u svojem izvištaju smatrao da je izbrisano više od 70.000 Jugoslovena ali je zvanična brojka ostala ova koju je priznala Pahorova vlada.
(2)James P. Cannon: "The History of American Trotskysm", Patfinder
Press, new York, 1944
(3) Slovenačka je policija izbrisala spiskove svojih ilegalnih
deportacija, tako da je tačan broj nemoguće utvrditi. Autor ovih
redaka je na svoj koži osetio i brisanje i ilegalnu deportaciju.
(4) Case of Kurić and others v. Slovenia
(http://hudoc.echr.coe.int/sites/eng/pages/search.aspx?i=001-111634#%7B%22itemid%22:%5B%22001-111634%22%5D%7D

Sunday, July 20, 2014

U DONBASU JE RAT


Dominik Fere

U DONBASU JE RAT

„Vladine trupe su u Ukrajini 5 i 6 jula zabeležile svoj najveći uspeh od kako su nemiri otpočeli.
Gradovi Slavjansk i Krematorsk su povraćeni.Separatisti su se povukli u region Donbasa.
Diplomatska razmena se nastavlja u „Normandijskom formatu“ artikulisana od četvorice:
Francuska, Nemačka, Ukrajina Rusija uz sufliranje Amerike i Poljske.“
Ovo su bile reči francuskog ministra inostranih poslova Lorona Fabia izrečene 12 jula u francuskom
parlamentu. Zapravo „uspehom“ se smatra ratno raskrajanje i komadanje Ukrajine koje je otpočelo
u regionu Donbasa, gde su pre tri meseca ukrajinske trupe otpočele takozvane „anti-terorističke
operacije“ nakon pada Janukovičeve vlade krajem februara. Vlada u Kijevu se složila sa primenom
serije ozbiljnih mera „šok terapije“ koje je nametnuo Međunarodni monetarni fond a potpisala je i
pristupni ugovor sa Evropskom unijom.
Ako su trupe vlade u Kijevu zauzele gradove Slavjansk i Krematorsk od „pobunjenih separatista“,
to se je onda dogodilo po cenu teškog bombardovanja iz vazduha ovih gradova – a bombaška
kampanja nastavljena je i u predgrađu Donjecka, glavnog grada regiona – i krvavog sukoba sa
takozvanim „pobunjeničkim“ milicijama. U proteklim danima poginule su desetine ljudi, običnih
civila. Blizu 10% populacije Donjecka je već napustilo grad. Mnoga industrijska postrojenja su
zatvorena a radnici poslani kućama. Kao što je hitac ubio civila na ruskoj strani granice može se
svaki čas očekivati nekontrolisana eskalacija.
Vlada u Kijevu je pokrenula postupak zabrane jedne od glavnih opozicionih partija, Komunističke
partije (koja je, kao jedna od glavnih parlamentarnih partija, više od 20 godina podržavala
privatizaciju) optužujući je za podržavanje „separatizma“. Naš dopisnik iz Kijeva javlja da
sindikalni aktivisti su želeli da organizuju „Majdan(1) protiv porasta cena“ nakon 50% povećanja
cena gasa i zagrevanja koje je rezultat ukidanja državne podrške (privrženost MMF-u) ali
su bili brutalno pretučeni od strane pro-režizme milicije, koji su im obećali da će sledeći put
biti „likvidirani kao separatisti“. To je rezultat osmomesečnog umešavanja u ukrajinske poslove
vlade SAD, predstavnika MMF i Evropske unije(2).
„Boj protiv separatizma“, koji je već pretvorio u ratnu zonu industrijski region Donbasa, u kome
se nalazi veliki procenat ukrajinske radničke klase, i sada se koristi kao pokriće za klimu terora i
dekompozicije države, sa ciljem sprovođenja plana MMF. To je novi razarajući rat na evropskom
kontinentu, ovaj put pred vratima Rusije.
Dok su bombe pljuštale po Slavjansku i Donjecku agencije Franspres (AFP) je
javljala: „rejting agencije Standard i Poor's procenjuje da je perspektiva duga Ukrajine nastalog
osamostaljenjem „stabilna“ zahvaljajući pomoći MMF koja će osposobiti Ukrajinu da upozna svoje
spoljašnje finansijske potrebe.“
(1)Poziva se na dogadjaje od Novem,bra do Februara na Majdanu (Trg nezavisnosti) u Kijevu.
(2)Sjedinjene Američke države i Evropska unija su glavni akteri odgovorni za ove događaje.
Naravno, Ruska vlada je takođe intervenisala u događaje radi odbrane svojih interesa, verovatno
pritisnuta odredbama SAD, kao što lepo ilustruje priznavanje Kijevske vlade i izbora mafijskog
oligarha Porošenka za predsednika.

Preneto iz „Radničkih novina“, nedeljnika Partije nezavisnih radnika, Francuska, broj 310, od
17.jula 2014

Thursday, July 17, 2014

DA LI NAROD PALESTINE IMA PRAVO OPSTANKA?


Fransoa Lazar

DA LI NAROD PALESTINE IMA PRAVO OPSTANKA?


Kidnapovanje i ubistvo troje mladih izraelskih naseljinika na Zapadnoj obali 12 juna dovelo je do talasa represije prema celom Palestinskom narodu i do talasa hapšenja koja se mogu uporediti sa onim u vreme Drugog Palestinskog ustanka (intifade) 2000-2005, iako ni jedna Palestinska grupa nije preuzela odgovornost za taj akt. Domovi osumljičenih bili su odmah dignuti u vazduh dinamitom. I pojas Gaze, poznati zatvor na otvorenom u kome prebivaju oglavnom žene i deca mlađa od 16 godina, bio je prvog jula u znak odmazde bombordavon više od 30 puta.

Ponovo se događa kolektivno kažnjavanje Palestinskog naroda od strane okupacionih vojnih sila. Na Zapadnoj obali, a to je teritorija pod vojnom okupacijom od 1967, Palestinska populacija je kontrolisana putem nadzornog sistema visoke tehnologije i takođe putem 350 kontrolnih tačaka koji sprečavaju bilo kakvo kretanje. U toku je krađa zemlje i uništavanje useva od strane brutalnih i nikad sankcionisanih naseljenika. Uništavanje domova, zatvaranje ili „administrativno pridržanje“ bez odluke suda, represija, pucanje pravim mecima su samo deo mera koje - nezavisno od karaktera vlade – pokazuju pravo lice Izraelske države.

U utorak, 2 jula, u znak odmazde, grupa Izraelskih naseljenika kidnapovala je mladog Palestinca iz Istočnog Jerusalema, prebivši ga a zatim ga je živog zapalila – što je dovelo do revolta kod Palestinaca. Na demonstracijama bilo je izrazito puno mladih, kako na Zapadnom bregu, tako i u Izraelu.

Nakon linča, koji je podsetio na linčovanje crnaca na jugu SAD, predednik izraelske vlade Bendžamin Netanjahu bio je prisiljen da izrazi „zgražavanje“, tvrdeći da politika koju je vodio zajedno sa svim prethodnim vladama - odbijajući sve Palestinske zahteve – nije odgovorna za nastalo stanje.

U vreme dok ovo pišemo situacija je veoma napeta: niti Mahmud Abas – duboko diskreditovani predsednik Palestinske države koga Palestinci ne priznaju, niti Netanjahu – ne konmtrolišu situaciju. Politika razdvajanja naroda na istorijskom području Palestine, koja se sprovodi 65 godina i lažni „mirovni proces“ pravi su uzrok današnje krize.

Ali u Haifi, u Nazaretu i u nekoliko sela Galileje, drugim rečima duž granice iz 1948, pokreti mladih Palestinaca svojim zahtevima ponovo afirmišu jedinstvo naroda. U cilju „stabilizacije“ i oblikovanja regiona prema svojim potrebama Amerci je potreban disciplinovani Izrael.

Međutim situacija u Iraku prisiljava Ameriku da se pogađa sa Iranom, glavnim Izraelskim neprijateljem. Ovaj preokret je stvorio krizu unutar Izraelskog vojno-političkog aparata. U petak 4. jula ministar planiranja i informacijaJuval Štajnc, izjavio je da je „Iran glavna pretnja Izraelu, mnogo veća od terorizma i pobuna“ a istovremeno novi šef tajne službe Mosad, Tamir Pardo, izjavljuje da je „Palestinski konfikt mnogo veća pretnja Izraelu od Irana“.

Represija i kolektivno kažnjavanje na unutrašnjem planu, i novi ratovi u regionu to je standardna ponuda države Izrael, glavnog bliskoistočnog policajca.

Preuzeto iz Pariških „Radničkih novina“, br.309, 9. juli, 2014
Prevod: D.A. Trnski