KAKO VSTOPITI V EU?

NEKATERI SO TO VEDELI ŽE PREJ !

MANIFESTO FOR AN UNITED AND DECOLONIZED BALKANS

MANIFESTO FOR AN UNITED AND DECOLONIZED BALKANS

A. THE STATE OF THE LABOR MOVEMENT IN THE BALKANS:

1 Workers are left alone (the crisis of leadership , lack of independent political organizations that protect the interests of workers )
2 Around workers is woven a dense network of misinformation and false political activism in order to passivate working-class.The state is an instrument of capital and looting of working class
3 Workers and youth movements are separated ( by the principle : " 1968 can not be repeated " / mass mobilization workers and students across Europe / - as said French conservative Sarkozy )

B. OBJECTIVES OF REVOLUTIONARY POLITICS (POLITICS OF SOCIAL CHANGE) IN THE BALKANS:

1-2 . Reintegration of the  Balkan's working class today ethnically divided and enslaved
1-2 . Building up the independent political organization of the working class (independent of capital and state)
3.Decolonization of the Balkans in each of the countries ( break with the policies of the EU )
4.Building up sovereign People's Republics
5.Forming of the Balkan's Confederation of Sovereign Socialist Republics

31.03.2014

PROGLAS ZA UJEDINJENI I DEKOLONIZOVANI BALKAN

PROGLAS ZA UJEDINJENI I DEKOLONIZOVANI BALKAN

A. STANJE RADNIČKOG POKRETA NA BALKANU:

1. Radnici su prepušteni sami sebi ("kriza vodjstva", nepostojanje nezavisnih političkih organizacija koje štite interese radnika)
2. Oko radnika je ispletena gusta mreža dezinformacija i lažnog aktivizma u cilju političke pasivizacije a države su instrument kapitala i pljačke radničke klase
3. Radnici i omladinski pokreti su razdvojeni (po načelu: "1968 se ne sme ponoviti"/masovne mobstracije radnika i studenata po celoj Evropi/-rekao je francuski konzervativac Sarkozi)

B. CILJEVI REVOLUCIONARNE POLITIKE (POLITIKE DRUŠTVENIH PROMENA) NA BALKANU:

1-2. Reintegracija balkanske radničke klase koja je danas etnički podeljena i podjarmljena
1-2. Izgradjivanje nezavisnih političkih organizacija radničke klase (nezavisnih od kapitala i države)
3.Dekolonijalizacija Balkana i svake države ponaosob (raskid sa politikom EU)
4.Izgradjivanje suverenih narodnih republika
5.Stvaranje Balkanske konfederacije suverenih socijalističkih republika

31.03.2014

KANDIDAT ZA NOVEGA MINISTRA ZA ZDRAVSTVO-KIRURG BEŠIČ LOREDAN JE LE POPULIST

KANDIDAT ZA NOVEGA MINISTRA ZA ZDRAVSTVO-KIRURG BEŠIČ LOREDAN JE LE POPULIST - kaj drugega povedati o kandidatu, ki zahteva podporo za "sebe osebno", ker pisne strategije nima, pri tem mu je glavni argument za osebni optimizem tužno dejstvo, da je Slovenia članica EU (?!). To je razvidno iz njegovega nastopa v današnjem večernem dnevniku POP TV (29.03.2014). Očitno je njegova kandidatura le osebna avantura motivirana verjetno z nastopaštvom po medijih-to pa je eden ključnih motivov večine slovenskih politikov. Popestriti si dolgčasno življenje z eno "ministraturo", za kaj pa ne? Slovenska politična scena je pisana šatra za različne klovne in nastopače. Medtem, ko nas zabavajo milijade evrov odteka v zasebne žepe, lastniki katerih bodo jutri tudi lastniki novega (privatnega) zdravstvenega sistema. Javno zdravstvo naj crkne! Naj živi EU!

UNIČEVANJE JAVNEGA ZDRAVSTVA V SLOVENIJI

Dimitar Anakiev
UNIČEVANJE JAVNEGA ZDRAVSTVA V SLOVENIJI


Direktiva EU o uničevanju javnega sektorja (eufemistično imenova "varčevanje") je pokazala jasno obliko tudi v javnem zdravstvu Slovenije: pri čakalni dobi v čakalnicah "urgence" in v nezmožnosti upravljanja zdravstvenega resorja. Minister za brezdelje Karl Erjavec je po odstopu nove ministrice za zdravstvo izjavil, da je njen odstop dokaz, da minister ne more biti kdorkoli. Kot argument za to samopoveličevanje je pohvalil prešnjega zdravstvenega ministra, ki je na tej funkciji vstrajal celo dve leti (sic!). Čeprav je družbena resničnost javnega zdravstva v Sloveniji kaotična in je ne morejo olepšati niti klovni slovenske politike s svojimi izjavami, je ta kaos je v bistvu redni pojav politike EU in velikega kapitala iz ozadja. Povsod, kjer EU stopi na sceno nastane kaos-ni treba iti do Ukraine ali Grčije, da bi to postalo jasno. Treba je le slediti denarju in ta sled v slovenskem javnem zdravstvu pokaže črno sliko. Medtem, ko so zdravstveni delavci v javnem zdravstvu preobremenjeni in delajo za drobiž (zdravnik začetnik za 13,00 € na uro, kirurg 39,00 € na uro) milijoni evrov "nepojasnjeno" izginjajo iz javneg zdravstva. Tako smo 25. marca na teletekstu med poročili televizije Kanal A lahko prebrali, da se "iz sistema javnih naročil Ministrstva za zdravstvo na letni ravni nepojasnjeno izgubi 500 milijonov EUR". Jasno je torej, da bodo tisti, ki danes "nepojasnjeno" pospravljajo ta denar v svoje žepe, jutri lastniki Zdravstva, ki se bo pisalo z veliko začetnico in bo seveda privatno, samo za tiste, ki lahko plačajo. Sedanji Klinični center pa bo, kot kakšna relikvija socializma, ostal le kot umazana bolnišnica za siromašne, za vse tiste, ki si ne bodo mogli privoščiti "Zdravstva". Opisani sistem družbene prevare, pri katerem se nezakonito in "nepojasnjeno" ampak javno krade proračunski denar imenujejo  "tranzicija" - pri njej sodeluje celotna politična elita, ter Bruseljski gospodarji, ki pri "tranziciji" poberejo smetano zahvaljujoč bančnemu sistemu in obvladovanju monetarno-fiskalne politike. To vsi vidijo in molčijo: stroka, strokovna združenja in relevatna družbeno-politična okolica. Izvajanje "anti-koruptivnih" akcij je samo teaterska maska za sistem, katerega duša in bistvo sta ravno korupcija in ropanje. V tem smislu ima minister za brezdelje prav: minister res ne more biti vsak, temveč le tisti, ki lahko sodeluje pri EU "tranziciji".

"DEMOKRACIJA" DOSEGA DATUM ZAPADLOSTI

"DEMOKRACIJA" DOSEGA DATUM ZAPADLOSTI

Na včerajšnjih lokalnih volitvah v Franciji je zabeležena rekordna abstinenca- dosegla je skoraj 40%. Abstinenca in pomanjkanje zaupanja v sistem buržoazne demokracije raste kot prepričljivo kaže statistični graf, ki pokriva obdobje zadnjih tridesetih letih:

"DEMOCRACY" REACHES EXPIRATION DATE

"DEMOCRACY" REACHES EXPIRATION DATE

At yesterday's local elections in France a record abstinence is recorded; it reaches almost 40%. Abstinence and lack of trust in the system of bourgeois democracy is growing as convincingly shows the statistical chart covering the period of the last thirty years:

"DEMOKRACIJI" ISTIČE ROK UPOTREBE

"DEMOKRACIJI" ISTIČE ROK UPOTREBE

Na juče održanim lokalnim izborima u Francuskoj zabeležena je rekordna apstinencija, koja doseže gotovo 40%. Apstinecija i nepoverenje gradjana u sistem buržoaske demokratije neprestano raste što ubedljivo pokazuje statistični grafikon koji obuhvata period od poslednjih trideset godina:

KRIM JE NEPOMEMBEN, ZAHOD SI JE PRILASTIL UKRAJINO

“The fact is that the US wants to use its huge victory in Ukraine, by creating a pro-western governement in Kiev, Russia has suffered a tremendous defeat, Ukraine is very strategic to it (…) Crimea is not important, what is important is whether the new ukrainian government is going to function”

(George Friedman, founder and chair of Stratfor, on Fox Business TV, March 19)
 
http://mylogicoftruth.wordpress.com/2014/03/19/stratfor-founder-admits-ukraine-is-u-s-regime-change-puppet/

IZBRISANI SMO KAO JUGOSLOVENSKI RADNICI

 

 

Dimitar Anakiev: Izbrisani smo kao jugoslovenski radnici

Broj 744 Datum objave: 24.03.2014. Piše: Srećko Pulig 

 

Naš sugovornik Dimitar Anakiev nezavisni je filmski režiser, pisac i pjesnik. Rođen u Beogradu, završio je Medicinski fakultet u Nišu, da bi se 1987. nastanio u Sloveniji. Godinu dana nakon uništenja Jugoslavije, našao se među žrtvama administrativnog etničkog čišćenja, tzv. izbrisa, da bi sljedećih desetak godina proveo bez osobnih dokumenata (osobne iskaznice i putovnice), postavši tako, po vlastitim riječima, jednim od nevidljivih zatvorenika slovenske demokracije. Na čelu je jednog od udruženja izbrisanih.

Naši čitaoci uglavnom znaju za slovenski fenomen izbrisanih, no možete li ukratko ponoviti kako je do njega došlo?

Pitanje same interpretacije događaja je ključno i oko interpretacije se vode teške borbe već više od deceniju. Reč je o pokušaju da se sakrije klasni karakter brisanja. Vidite, 26. februara1992., osam meseci nakon proglašenja samostalnosti, slovenska je vlada tajnom akcijom izbrisala iz zvaničnih knjiga 25.671 stanovnika poreklom iz drugih delova Jugoslavije. Od tog broja, nešto više od 6.000 otpada na decu rođenu u Sloveniji, a i mnogi drugi izbrisani rođeni su u Sloveniji. Svima njima uskraćeno je dobiveno pravo na stalni boravak u Sloveniji. Sa tim pravom izgubili su i sva druga prava i kao takvi, ljudi bez dokumenata, bez identiteta, bez ulica i broja, bez istorije i bez budućnosti, nisu mogli biti delom sukcesijskog sporazuma zemalja naslednica Jugoslavije. A to znači da su bili opljačkani, uskraćeni za svoje stanove koje nisu mogli otkupiti, za svoje penzije, socijalna prava, prava na školovanje i slično. Sledile su deložacije i deportacije. U Sloveniji je opstalo manje od polovine izbrisanih, uglavnom ljudi iz mešovitih brakova, kojima je trebalo deset godina da shvate da su žrtve smišljene državne kriminalne akcije i da počnu samoorganizovanje i borbu. Sve slovenačke vlade, leve i desne, od početka do danas, imaju gotovo identičan odnos prema izbrisanima.

Protiv zombizacije pokreta

Fenomen je vrlo brzo smješten u logiku i sektor civilnog društva, nastale su organizacije koje se bave pravima izbrisanih kao građanskim pravima.

Tako je, ali još pre nego što nas je dohvatila industrija civilnog društva i pokušala reciklirati i kompostirati u nepolitički problem, desila se infiltracija ljudi koji rade za državne organe u organizacije izbrisanih. Oni su tu bili zvanično da pomognu, ali njihov zadatak bio je političko podređivanje pokreta izbrisanih, preusmeravanje i kanalisanje njegove energije u neškodljivom pravcu i stvaranje dimne zavese od koje se nije mogla nazreti suština problema. Ovaj proces nazivam zombizacijom pokreta, jer su aktivisti izbrisanih pretvarani, jedan za drugim, u zombije. Ljudi koji ne znaju šta rade ali rade, “oslobađaju”, “učestvuju”, daju izjave kontrolisane od strane tih ljudi. Ako ih pitate sa kojim programom se bore, nemaju pojma, samo pokažu na pivo u ruci ili ti dunu dim cigarete u lice. Posle faze zombizacije dolazi faza reciklaže, kako pokreta tako i samog fenomena izbrisanih. Reciklažu vrši industrija civilnog sektora. Na ovu fazu nadovezuju se intelektualci (leve provenijencije), koji stvaraju terminologiju neophodnu za uspešno kompostiranje problema, tako da postajemo ekološki čisti i mirišljavi, urasli u bršljan i mahovinu, spremni za uživanje u tekovinama kapitalističke demokratije. Moram priznati da su neki slovenački levičari bili maštoviti u izmišljanju terminologije. Tako se moglo čuti da su izbrisani problem “profanog državljanstva”, za druge to je bio problem “lateralnog državljanstva”. Oni manje maštoviti zajahali su mejnstrimovski vetar i gurali nas u stereotipe poput “evropske migracije”, u isti koš sa Lampeduzom i Romima u Slovačkoj i Rumuniji i slično.

U svojoj izjavi za javnost, nastanak Udruženja izbrisanih radnika (Združenje izbrisanih delavcev, ZID) iz dotadašnjeg Saveza izbrisanih Slovenije opisali ste kao rezultat ideološkog i političkog razlaza među ljudima na toj sceni.

Nastanak ZID-a rezultat je političke zrelosti značajne grupe aktivista izbrisanih. Morate znati da za sobom imamo iskustvo od 20 godina života izvan zakona, na rubu društva ili pod rubom društva, iskustvo deportacija, deložacija, pretnji i raznih poniženja, kao i više od deset godina političkog aktivizma, političkih konfrontacija. Recimo, sekretar ZID-a je žena, aktivistkinja, nekadašnja radnica u agroindustriji, samohrana majka četvero dece, koja je uspela da izvede decu na put, iako sama i bez dokumenata, paralelno se politički boreći. Ja sam, na primer, na svojoj koži osetio deportaciju. A ima među našim članovima još drastičnijih primera. Iz takvog iskustva blef nije moguć, naša politička filozofija je direktno povezana sa egzistencijom, a naše iskustvo borbe istorijsko i neprocenjivo važno. To iskustvo učinilo nas je politički zrelima. Nismo tek voluntaristička grupa koja shvaća marksizam kao svadbeni ukras. Zaključili smo da igramo lažiranu utakmicu u kojoj sudije menjaju pravila tokom igre i poželeli da stvorimo uslove za stvarnu političku borbu koja bi opravdala užasnu životnu stranputicu na kojoj smo se našli. A stvarna politička borba, to je glavna pouka našeg “izbrisanskog” staža, nije moguća bez marksizma. Stvarna politička borba je klasna borba. Uvideli smo da nove terminologije stvorene oko nas imaju za cilj onemogućavanje socioloških i marksističkih analiza. Konačno, shvatili smo da je brisanje jugoslovenskih radnika u Sloveniji ekskluzivni akt kontrarevolucije. Radničku klasu u Sloveniji, baš kao i na celom Balkanu i u Istočnoj Evropi, trebalo je nacionalno podeliti da bi je opljačkali i lišili prava. U okolnostima bratstva i jedinstva, mafijaška privatizacija ne bi bila moguća, kao ni kontrarevolucija i kontrareforme u celini. Bilo je dakle lako shvatiti kojim putem treba ići. Alternativa je zombizacija i reciklaža sa kompostiranjem.

Vrlo je zanimljivo da se dojučerašnje građanske žrtve jednog sistema, onog slovenske države, sada prepoznaju kao obespravljeni radnici nekada zajedničke države, Jugoslavije. Zašto to slovenski intelektualci nikada nisu tako koncipirali?

U Sloveniji nije lako biti nezavisni intelektualac, jer je država mala i sve kontroliše. Ako imate državnu službu, radite na državnom univerzitetu, ne možete biti nezavisni. Na sunčanoj strani Alpa deluje možda najveći akademski centar u Istočnoj Evropi za reciklažu i kompostiranje marksizma. Ne znam zapravo da li je razvijeniji levi ili desni revizionizam. Obe revizije marksizma, leva i desna, u Sloveniji su uzdignute na nivo nacionalnog sporta, koji ide rame uz rame sa skijanjem, možda je čak značajniji od skijanja. Verujem da je upravo to uloga koju su slovenački intelektualci dobili od EU-a napustivši socijalizam. Perverzna uloga, ali adekvatna jer je slovenačka država stvorena tokom NOB-a i socijalističke revolucije. Ko je dakle pozvaniji da teoretski diskredituje marksizam od slovenačkih intelektualaca? Imperijalisti EU-a umeju da raspodele uloge svojim vazalima. Jasno je da u takvoj klimi niko neće da potegne iz rukava marksistički argument, ma koliko on bio očit i neophodan, ili baš zbog toga.

Šovinizam je imperijalna strategija

Mejnstrim mediji sve svode na problem odštete koju će Slovenija oštećenima morati isplatiti pod pritiskom EU-a, kao da se radi o još jednom, za sada neriješenom, sukcesijskom pitanju?

Problem izbrisanih nesrećnim se slučajem našao pred Evropskim sudom za čovekova prava. Već smo bili živi sahranjeni i opevani, jer u Sloveniji, a i u EU-u, nijedna politička opcija nije bila zainteresovana za stvarno rešenje ovog pitanja. Naprotiv, videlo se da mora tako biti iz razloga odbrane ideologije novog svetskog poretka. Onda su se tu slučajno našli neki italijanski komunisti iz tadašnje Partito della Rifondazione Comunista, pre svih Roberto Pinjoni, rodbinski povezan sa Slovenijom, koji su u Rimu našli specijalizovanu advokatsku kancelariju koja je pedantno i profesionalno uradila svoj posao. Posle pritužbe države na Velikom senatu ovog suda, koju je organizovala “leva” vlada Boruta Pahora, dva Italijana samlela su i u javnom nadmetanju do nogu potukla tim od devet slovenačkih vladinih advokata. Pahorova vlada bila se spremila da do zadnje kapi krvi brani svoje “pravo” da uništava “južnjake” u Sloveniji, ali nije uspela. Slovenačka politika našla se uhvaćena u prljavom poslu, i to je najveći značaj presude Evropskog suda, jer je ukazala ko je u toj priči negativac: kompradorska vlast Slovenije, sve njene vlade. Do tada je država Slovenija izbrisane neprestano promovisala negativno, kao državne neprijatelje i bandite. To se moralo promeniti. Međutim, presuda Evropskog suda ukazuje samo na nekoliko najtemeljitijih kršenja ljudskih prava, a ne i na problem u celini. Ideologija šovinizma nije problematizovana. Rečeno medicinskim rečnikom, reč je o simptomatskoj terapiji. Suzbija se temperatura, ali antibiotici nisu prepisani. Zato je vlada nastavila da kompostira problem i prikazuje ga kao nešto drugo. To je stalna tendencija, protiv koje se neravnopravno borimo. Takozvana politika odštete izbrisanima nastavlja segregaciju na nacionalnoj osnovi. Ne verujem da će se u tom smislu nešto promeniti, barem ne dok EU gospodari Evropom i dok je Slovenija njegova članica. Jer šovinizam nije nekakvo prirodno emocionalno stanje, već poznata imperijalna strategija.

Kakvo je trenutno stanje u vašem udruženju i što ono misli poduzimati u budućnosti?

Susrećemo se sa kompleksnim problemima, ali je kvalitet naše borbene grupe zaista izuzetan, ponosan sam na te ljude koji žive u uništavajućem ratu niskog intenziteta 20 godina i dalje se bore punom snagom, vitalno i razborito. Pripadnost ovoj izuzetnoj grupi ljudi za mene je jedno od najlepših i najvažnijih životnih iskustava, koje se ne može uporediti ni sa čim. Susrećemo se sa stalnom opstrukcijom od strane države, koja nas pri svakom koraku sapliće i za svaki, čak i najmanji koračić, moramo uložiti ogromnu energiju. Iscrpljuju nas bez prestanka 20 godina, na nama su se izmenile generacije državnih profesionalaca koji to rade za novac, a mi za borbu odvajamo od usta, od naše dece i porodica. Susrećemo se takođe sa izvansudskim presudama (putem tajnih službi i njihovih saradnika u civilnom sektoru) nekim od naših članova, tako da su pojedinci sprečeni da dobivaju penzije i da traže pravdu na višim instancama. Međutim, pred sobom imamo jasan i striktan program marksističke borbe, klasičan po karakteru, koji nam pomaže da jasno vidimo stvari i lako prepoznajemo ciljeve. A u borbi je najvažnije imati jasne ciljeve. Uspevamo da publikujemo naš interni bilten, uskoro počinjemo i sa periodičnim e-zinom pod nazivom “Istina”, jer obrazovni rad smatramo važnim, ako ne i najvažnijim. Toj svrsi služe i filmovi. Naši prioriteti za budućnost su povezivanja sa drugovima u Sloveniji (sindikati) i sa aktivistima iz radničkog pokreta koji se bore protiv neokolonijalne okupacije na Balkanu, u Evropi i svetu. Učestvujemo dakle u stvaranju zajedničkog klasnog fronta. Kao predsednik ZID-a, suorganizator sam martovske Evropske konferencije radnika u Parizu, na kojoj su učestvovali naši radnici iz Slovenije, delegacija ZID-a. Upoznali smo drugove iz Evrope sa situacijom na Balkanu i Sloveniji i izmenili saznanja i borbena iskustva.

Iz provincijalnosti u avangardu 

Što može jugoslavenska radnička klasa još ili ponovno zajednički napraviti na stvari svoga samooslobođenja?

Jugoslovenska radnička klasa jednom je već donela istorijsku perspektivu i značaj jugoslovenskim narodima, koji danas to nemaju jer su opet postali sluge tuđinu. Reč je dakle o ponovnom stupanju na istorijsku scenu, koje može svojim narodima ostvariti samo radnička klasa. Vreme prvog istorijskog ustajanja jugoslovenske radničke klase je vreme staljinizma koji je zavladao radničkim pokretom u celom svetu. Danas je staljinizam mrtav, ali i Sovjetski Savez, bez čijeg uticaja bi oslobodilačka borba jugoslovenskih naroda bila osuđena na neuspeh. Ovo odsustvo stvarne svetske sile koja bi podupirala izlazak jugoslovenskih naroda na istorijsku scenu može se nadoknaditi jedino najširom frontom povezivanja radničke klase.
To je naša jedina perspektiva – ujedinjenje proletarijata barem do stepena do kojeg je svetski kapital ujedinjen. I drugo, u doba staljinizma jugoslovenski radnički pokret nije imao vremena da se bavi elementarnim istinama jer je odmah bio gurnut u borbu. Sada je vreme za to, za otkrivanje zaista izvornog marksizma. Istorijska zrelost jugoslovenske radničke klase ogledaće se u prvom redu u nemilosrdnom služenju društveno-političkoj istini. A to znači pomak iz provincijalnosti u avangardu. Sovjeti su počeli revoluciju sa “Pravdom” (istinom), a mi smo počeli revoluciju nekoliko decenije kasnije sa “Borbom”. Preskočili smo vrlo važnu fazu dijalektičkog utemeljenja na bazičnim principima, koju kasnije staljinizam nije ni dozvoljavao. U pitanju je baš demokratični izvor marksizma, njegov dijaloški karakter. Ne čudi da mnoge važne stvari iz marksizma uopšte ne znamo, čak i kada se tiču samog Balkana. Na primer, ko je kod nas čuo za najvećeg balkanskog marksistu i Engelsovog prijatelja Kristijana Rakovskog? Engels je neke svoje važne radove pisao koristeći tekstove Rakovskog, recimo njegovu studiju o carskoj Rusiji. Mi uopšte ne znamo za Rakovskog, ali zato poznajemo i slavimo staljinistu Dimitrova. Nema sumnje da je naša slika marksizma donekle iskrivljena. Vreme je da se okrenemo “pravdi”, dakle istini i počnemo temeljito sve iz početka, oplemenjeni svetlom sjajne borbene prošlosti jugoslovenske i svetske radničke klase.

•  

Nastavak borbe filmskim sredstvima

Po obrazovanju liječnik, bavili ste se poezijom, a onda, stjecajem okolnosti – bili ste nezaposleni, a i digitalna tehnika to je omogućavala – samostalnim filmskim radom. Kako je konkretno do toga došlo?

Film mi je omogućio da se borim i zarađujem izvan nacionalnog sistema koji je, ničim izazvan, poveo rat protiv mene i protiv mnogih drugih ljudi sa ovog prostora. Taj ispit istorije nisu mogli da prođu medicina i poezija. Medicina zato što ne omogućava borbu, a poezija zbog nacionalnog karaktera jezika. Za razliku od toga, jezik filma je univerzalan, to je jezik samog života i stvarnosti. Film mi je takođe omogućio duboko sagledavanje problema sveta koji me okružuje.

Postoji veza između vaše organizacije izbrisanih i vašeg filmskog aktivizma?

Političko organizovanje i delovanje i moj filmski rad su najdirektnije povezani, oni su deo iste težnje za vlastitom emancipacijom i oslobođenjem i kao takvi komplementarni, služe jedno drugom, a zajedno ciljevima koje vidim pred sobom.

Čime se kao umjetnik namjeravate u budućnosti baviti?

Umetnik, režiser, autor nije ništa drugo nego filozof u posebnom jeziku (jeziku umetnosti, ovde filmskom). Moj razvojni put kao režisera tekao je od filozofije anarhističke pobune u prvim filmovima, do filmova sa tačnom i preciznom marksističkom analizom, kao što je slučaj sa filmom “Slovenija moja dežela” koji je, usput rečeno, bio uklonjen sa festivala slovenačkog filma, a i u Evropi ga nerado puštaju. Dakle kroz moju zrelu umetnost govori marksizam. Vaše pitanje se može reformulisati ovako: koje filmove nameravate u budućnosti napraviti kao marksista? Odgovor: sve one koji su neophodni našoj borbi!

•  

Pismo podrške pobunjenim radnicima i narodu BiH

Drage drugarice i drugovi, radnice i radnici Tuzle i cele ustaničke Bosne i Hercegovine, na današnjem sastanku Izvršnog odbora Udruženja izbrisanih radnika (ZID) iz Slovenije, jednoglasno je usvojena podrška vašoj pravednoj borbi. Podržavamo sve vaše zahteve i čestitamo Tuzlacima formiranje narodne vlade. Želimo vas upozoriti da ne verujete rečima i rešenjima Jelka Kacina, Josipovića, Incka i vašim domaćim slugama stranog kapitala, koji je, evo, zajahao Balkan i Istočnu Evropu od Slovenije do Ukrajine. Ne verujte Evropskoj uniji, a verujte svojim očima, ušima i zdravoj pameti. Jer vas, kao i nas i sve narode Balkana, Evropska unija dolazi da pljačka i podjarmljuje. Ne verujte poslanicima EU-a ni kada darove nose.
Slovenija je u EU-u od 2004. i rezultati imaju karakter genocida: broj dece koja upišu osnovnu školu manji je za jednu trećinu (28 odsto), a broj mladih koji napuštaju Sloveniju doseže 9.000 godišnje. Industrijska proizvodnja Slovenije prepolovljena je, a poljoprivredna je smanjena za 3,5 puta. Svaki građanin Slovenije duguje 12.500 evra bankama. Razvojni programi prestižnih fabrika (Litostroj, Gorenje…) raspušteni su. Reč je o potpunom ropstvu, intelektualnom i fizičkom. Radničku klasu nacionalno je podelio ujedinjeni kapital zato da bi nad nama vladao.
Dragi bosanskohercegovački drugovi i drugarice, vaša borba uliva nove nade, baš kao i nedavne borbe i uspesi pobunjenih naroda Grčke, Bugarske i Slovenije, da se tuđin i njegovi masno preplaćeni sluge i kriminalci mogu i moraju oterati sa Bakana. U ime bolje i srećnije budućnosti,
živela zajednička borba balkanskih naroda!

Dimitar Anakiev, predsednik ZID-a
U Ljubljani, 10. februara 2014.

UKRAINE (Two articles from Informations ouvrieres, weekly newspaper of the Independent Workers Party – POI – France)

UKRAINE (Two articles from Informations ouvrieres, weekly newspaper of the Independent Workers Party – POI – France)

Crimea: The Dance of Hypocrites and Liars

By Dominique Ferré

MARCH 19 -- "Illegal" and "not in accordance with international law" is how the U.S. government and the European Union described the March 16 referendum in Crimea.

It is fashionable, including among many on the "far left," to raise a hue and cry about Russia. But on the question of Crimea, Russian President Vladimir Putin did not hesitate to claim the Kosovo precedent when justifying his actions. After the NATO intervention, Kosovo was detached from Serbia and declared "independent" in 2007 . . . under the auspices of the U.S. government, which still has its largest military base area-wise outside the United States in this territory: Camp Bondsteel.

But what about Russian troops disguised as self-defense militias in Crimea? An "invasion," of course. But hush! Barely a word can be uttered in the media about the landing in Kiev (according to the British Daily Mail) of 300 mercenaries of the sinister U.S. private agency Academi (formerly Blackwater), all of whom had honed their "skills" in Iraq and elsewhere.

And what about the European Union, which gives lessons in democracy to one and all? The EU has all sorts of experience when it comes to referendums! Let's recall the Danish referendum on the Maastricht Treaty [of the European Union], where the people were forced to vote again after they rejected this treaty in 1992. Or how about the majority "NO" vote in May 2005 in France and the Netherlands, where the mandate of the people was trampled upon and overturned soon after by the European Union and its servants when they imposed the European Constitutional Treaty, renamed the "Treaty of Lisbon"?

As for all the good souls, always quick to raise the specter of the far right to justify their submission to Brussels and the EU, they have suddenly become blind when it comes to a government that has bowed to the IMF dictates -- a government they have set up in Kiev.

"The Svoboda Party is a party further to the right than the others, [but ] it is not a far-right party," declared French [Socialist Party] Foreign Minister Laurent Fabius (March 11, France Inter). Does Fabius not know that this infamous party celebrates every year the memory of the Ukrainian SS Galitchina division? Are we to believe that from the moment one agrees to implement the shock therapy of the IMF and the European Union, as the Svoboda Party and its ministers have done, one has suddenly become "acceptable" in good company?

And these are the same people who are on the campaign trial, now that European elections are around the corner, to slander as "xenophobic" all those workers who reject the European Union and its destructive plans!


*****
 

After the Referendum in Crimea: A New "Cold War"?

MARCH 19 -- It's not a big surprise that an overwhelming majority of voters chose the annexation of Crimea to Russia. Although Crimea is largely populated by Russians and Russian-speaking people, the demand for annexation was supported by only a tiny minority till very recently. (1)

But the recent measures implemented by the Ukrainian government -- from the prohibition of the Russian language to the "shock therapy" dictated by the IMF, not to leave out the rehabilitation of movements that collaborated with the Nazis -- pushed the immense majority of the Crimean population straight into the arms of the "pro-Russian" camp.

Immediately, Russia recognized this result and stated that it was ready to annex Crimea. In recent days, the Ukrainian government has increased its provocative decisions and declarations, issuing a call for a general mobilization of reservists and launching a militia force of tens of thousands of men, integrating into its ranks the "fighters" of Maidan Square, essentially people linked to the far-right political parties.

Add to this the ongoing NATO military exercises in neighboring countries (in the airspace above Poland and Romania, and over the Bulgarian banks of the Black Sea), all of which have led more and more Ukrainians to gradually join the demonstrations in the major cities of Eastern and Southern Ukraine that view annexation to Russia as a lesser evil, thereby accentuating each day a little more the processes leading to a break-up of the country. (2)

Sanctions Against Russia: A New "Cold War"?

In the aftermath of the March 16 referendum in Crimea, the United States and the European Union announced "sanctions" against Russia that were relatively modest in scope, as nothing should be done to "close the door to dialogue." . . . A new "Cold War"? Hardly.

The "Cold War" took place in a context where, despite the nature of the privileged bureaucracy that dominated the Soviet Union, its power was based on a system in which capitalism had been expropriated . Twenty-three years after the fall of the USSR, this is no longer the case.

The Russian economy, based on the process of privatization and looting of the 1990s, was integrated into a global capitalist economy in crisis.

It's a system where the City of London, the anchor point of the Russian mafia oligarchs, made known its reluctance to any sanctions against Russia.

Similarly in Germany, a country that receives the bulk of its natural gas from Russia (and which re-converted former "Socialist" Chancellor Schroeder), a spokesperson for the German employers said that "200,000 jobs in Germany depend on trade with Russia."

This interdependence also holds true on the Russian side: Thus, according to the International edition of The New York Times (March 11)"

"[T]the Russian oligarchs have been conspicuously silent since the beginning of the crisis. . . .

"'Of course, they are angry, but that does not mean they are going to challenge the foreign policy of Russia,' said Mikhail E. Dmitriev, an economist whose research group was formed originally to establish Putin's political agenda. ... In conversations in the corridors, however, numerous observers have stressed the great anxiety that reigns in the top echelons of the big corporations, particularly concerning possible sanctions that would affect the banks."

Reforming an Economy That is "Still Too Soviet"

The situation of decomposition under way in Ukraine today has created a climate that is conducive to announcements by the Ukrainian government of plans for "shock therapy" -- under the aegis of the IMF and the European Union. (3)

Rather than a "Cold War" what is on the agenda is a real social war against the Ukrainian working class, part and parcel of the offensive against working people throughout the continent.

It is a social war that risks running head-long into the resistance of the working class -- and it is precisely to counter the risk of such a social upheaval that all the high and mighty are working to promote the break-up of the country.

Egor Vladimirov (from the TPP -Inform agency) commented:

"The Ukrainian national economy remains far too Soviet; it requires reforms. During the autumn of 2013 an IMF delegation visiting Kiev concluded that unpopular measures had to be taken urgently, including the increase in gas prices, wage freezes and cuts to pensions, and budget cuts. . . .

"The government of Nicolas Azarov [under Yanukovych - Ed.] did not dare go in that direction and preferred a less painful alternative: get money from Russia in exchange for a more active participation of Ukraine in economic integration (with Russia).

"Now, the new government, which openly calls itself a 'government of kamikakes,' or suicide bombers, is forced to implement the measures proposed last year.

"It must halve the pensions of retirees who have been compelled to continue working. With an average income of about US$160 per month, this is bound to provoke the violent opposition of those who brought the current leaders to power.

"This can only lead one to assume that the unstable situation of the current government could quickly become unsustainable."

- - - - -

Endnotes

(1) The annexation parties obtained only 4% of the vote in the last elections in Crimea.

(2) The insistence with which the political pundits and media highlight the alleged opposition between "pro-Russian" Russian-speakers and "pro- Ukrainian" Crimean Tatars shows how ethnic clashes could be induced tomorrow, including in Crimea.

(3) The European Union, with which the Ukrainian government is scheduled to sign "Agreement of Association" on March 21.

- - - - -

The Looting Of Ukraine Has Begun

By Dominique Ferré

(reprinted from Issue No. 192 of Informations Ouvrières, March 12, 2014, the weekly newspaper of the Independent Workers Party / POI of France)

"The looting of Ukraine has begun." These words come from Paul Craig Roberts, a specialist in this matter. Though he is now a harsh critic of U.S. foreign policy, Roberts at one time served as Assistant Secretary of the Treasury for Economic Policy under the Reagan administration. For many years he was also an associate editor of the Wall Street Journal.

In an article published by Information Clearing House on March 7, Roberts wrote:

"According to a report in Kommersant-Oukraina, the finance ministry [of Kiev] has prepared an economic austerity plan that will cut Ukrainian pensions from $160 to $80 so that Western bankers who lent money to Ukraine can be repaid at the expense of Ukraine's poor (http://www.kommersant.ua/doc/2424454). It is Greece all over again.

"[T]he Western looters are already at work. . . . But this is only the beginning.

"The corrupt Western media describe loans as 'aid.' However, the 11 billion euros that the EU is offering Kiev is not aid. It is a loan. Moreover, it comes with many strings, including Kiev's acceptance of an IMF austerity plan."

That is the meaning of the Association Agreement with the European Union that is about to be signed by the government in Kiev -- a collection of neo-Nazis, corrupt oligarchs, and defectors of the Yanukovych regime, all of them sponsored, more or less, by U.S. and European "foundations" (1).

But as was stated more than 20 years ago, at the time of the break-up of Yugoslavia, by Crito Zoakaos, an "expert" at Polyeconomics, a leading international financial institution, "When the initial IMF shock therapy hit Yugoslavia the first results in terms of social disorder were not ethnic tensions, but massive strikes. . . . 'Ethnic cleansing' did not appear until after the 'shock therapy' had done its job."

That is why it is necessary for the United States and European Union to now manipulate language and national issues in Ukraine, pitting peoples against each other, so as to dislocate the working class and thereby allow the "shock therapy" to take hold in Ukraine and the rest of the continent.

- - - - -

Endnote

(1) On December 13, 2013, Victoria Nuland, on behalf U.S. State Department, announced that US$5 billion were being allocated to "assist the Ukrainian opposition," including the neo-Nazis.

* * * * * * * * * *

Ukraine: Sinister "Shock Therapy" Behind the Carving Up of the Country

By Dominique Ferré, with help from our correspondents

MARCH 12 -- All eyes are on Crimea. The Parliament of the autonomous region in this peninsula in the Black Sea, which was transferred to the Ukraine in 1954, has convened a referendum on March 16, which is to decide on its transfer to Russia. It harbors the Russian military base of Sevastopol and a population that is Russian-speaking in its great majority, made up of 58% Russians, 27% Ukrainians and 12% Crimean Tatars (1). It is thus a mixture that is propitious to all sorts of manipulations and confrontations between communities.

The Western Press Unleashed

The U.S., French, British and German governments, along with the European Union, have denounced the referendum as "illegal," accusing the Putin government of having pushed for this decision and having sent troops into Crimea. NATO military flight maneuvers have taken place in two countries bordering the Ukraine: Poland and Romania.

The Western press has lashed out against the "Russian aggression" and Putin's threats of annexing Crimea.

In all this flood of propaganda, an ounce of truth was published in the daily French newspaper Le Monde on March 6: "Up until the outbreak of the Ukrainian crisis, the parties working [in Crimea] in support of Crimea's transfer to Russia had but a negligible audience."


So why are crowds of Ukrainian citizens waving the Russian flag, from Simferopol (in Crimea) to Donetsk and Kharkov (in the eastern regions of the Ukraine, where the Ukrainian population is Russian-speaking, in its majority?

Isn't it because the Members of Parliament and a government of sorcerer's apprentices that was catapulted into power in Kiev with the full support of Washington and Brussels adopted at the end of February 2014 laws that are provocative -- beginning with the law forbidding the Russian language in the regions where it is the native language of the majority of the Ukrainian population?

Exonerating Nazi Groups

Not only that. What about the law that exonerates the Stepan Bandera groups -- Stepan Bandera was a Nazi collaborator at the time of the invasion of the USSR in 1941. The Svoboda Party, in power in Kiev, claims to belong to these groups.

In a country where dozens of atrocities took place like the ones in the French town of "Oradour-sur-Glane" under Nazi occupation (2), this exoneration could only push millions of citizens into the arms of the political forces, up till now a tiny minority, advocating secession.

The referendum in Crimea, like the state of near-secession of the eastern regions along the Russian border, are but consequences of the policy that the U.S. government and the European Union have been implementing for months now.

Reducing the Budget by 5 Billion to 6.2 Billion Euros!


The stakes of the carving up of Ukraine that is under way were announced in the March 6 issue of Kommersant-Oukraina, under the headline "The shock and the bill":

"The government has prepared a series of measures aiming at settling the budget problems as quickly as possible."

Among them are the following: "Cutting the social spending, for example, reducing the retirement pension of the still-employed retirees by 50%" (in reality, those who are forced to work due to the measly $150 retirement pension per month).

All this has to be implemented "by the end of May." Until March 31, local communities must immediately increase their income by 2% and reduce their spending by 1%" and this, among other things, must be carried out in order to reduce the budget from now till then by 65 billion to 80 billion grivnas (i.e., beween 5 billion and 6.2 billion euros).

A Lowering of the State's Aid to the Mines

An "expert consultant to the government and the international institutions" adds: "The shock therapy could include a lowering of the State aid to the coal mines that are not profitable." (Ibid.)

Ukraine would then follow the same path as Romania where, according to a mining trade unionist who was present at the Paris European Workers Conference (last March 1-2), 120,000 jobs have been liquidated over the past 20 years, at the injunction of the IMF and then of the European Union.


The Miners' Strike of 1989-1990

But everyone remembers that the miners of Ukraine, like the miners of Russia, went on strike for months and months in 1989-1990, against the bureaucracy and its first measures of "liberalization" under "Perestroika."

It is in an attempt to break up this fighting force of the working class, still present, that everyone -- first and foremost the U.S. government and the European Union -- is pushing for the carving up of Ukraine.

- - - - -

Endnotes

(1) Muslim and Turkish-speaking Crimean Tatars were collectively deported to Central Asia in 1944 by Stalin, as so-called "enemies of the people" -- along with entire other peoples of the USSR.

(2) In 1944, a Waffen SS company gathered the entire population (642 men, women and children) of the village of Oradour-sur-Glane (in the Haute-Vienne Department of Vichy, France) and massacred them.

DEKLARACIJA KONFERENCE EVROPSKIH DELAVCEV

 

DEKLARACIJA KONFERENCE EVROPSKIH DELAVCEV

ki se je odvijala v Parizu od 1. do 2. marca 2014

V času našega zasedanja, se dramatični dogodki, ki razkrajajo Ukrajino, izkoriščajo s strani predstavnikov EU in Evropske vlade za podlo izsiljevanje delavcev in naroda.

Istočasno s tendenco delavskega razreda po združevanju in uporabljanju svoje razredne organizacije za obrambo pred varčevalnimi ukrepi, ki jih nalaga EU, si oni upajo izdajati ultimate: “Če si boste drznili zavrnili celotno politiko strukturalnega prilagajanja, ki vam jo ponuja paket EU in Bruseljskih inštitucij, boste popolnoma sami odgovorni za širjenje kaosa v Ukrajini in celotni Evropi”.

140 delavskih aktivistov in delegatov iz različnih sindikatov in delavskih organizacij, ki pripadamo delavskemu gibanju 18 evropskih držav, se nas je zbralo na Konferenci evropskih delavcev na poziv Organizacijskega odbora konference, ki se je odvila v Taragoni, pred natanko enim letom.

Na široko smo razpravljali o situaciji, v kateri politika, koordinirana s strani EU, nadaljuje s preganjanjem delavskega razreda, v vsaki od držav in dan za dnevom povečuje svoje napade.

Med sabo smo delili izkušnje razrednega boja, ki se je odvijal skozi leto 2013...

Na osnovi tega smo se enoglasno strinjali, da zavračamo izsiljevanja predstavnikov EU, njenih 28 vlad in vseh tistih, ki so se odločili, da jim ostanejo zvesti.

Dogovorili smo se, da zanikamo lažne izjave Baroza, Rhena in njunih sodelavcev, kot tudi drugih, ki trdijo, da izvajanje načrtov EU prispeva k izhodu iz krize naših držav.

Te laži zanikajo številna predstavljena pričevanja, posebej pa so prepričljivi govori tovarišev iz Grčije in Španije, medtem ko prispevek iz Ukrajine prepričljivo pokaže do katere mere MDS in EU povzročata razpad narodov (pričevanja vseh tovarišev iz 18 držav bodo objavljena v protokolu konference).

Na osnovi trdnih dokazov lahko potrdimo, da samo in edino načrti “strukturalne uskladitve” - diktirani s strani finančenga kapitala, na našem kontinentu koordinirani s strani EU, izvedeni pa prek vseh vlad posebej – vodijo do družbenega kaosa.

Oporekamo trditvam, ki v zadnjem času prihajajo iz ETUC-a (Konfederacije evropskih sindikatov) in sledijo tistim iz Evropskega parlamenta. Njihova glavna pritožba Evropski komisiji je, da so se domnevno oddaljili od pogodbe EU, kajti “strukturalnega prilagajanja” naj ne bi bilo v teh pogodbah.

Zato ponovno protestiramo proti pravljici o mogoči “demokratizaciji” evropskih inštitucij s pomočjo tako imenovanega “parlamenta” in z vsemi močmi podpiramo zavračanje EU in njenih inštitucij, kar bo izraženo na volitvah 25. maja.

Naše izkušnje kažejo, da predstavlja edino upanje za delavski razred, za ponovno zmago demokracije, za prihodnost naših narodov, razvoj razrednega boja, ki bo prisilil vsako od vlad, da prekine s politiko reform in izstopi iz EU in njenih pogodb.

Upanje za delavski razred, v vsaki od naših držav, leži v njegovi sposobnosti, da združi svoje organizacije, ki morajo ohraniti svojo neodvisnost, da bi se odprla pot do skupne mobilizacije, ki bo presegla ovire, ki se še nahajajo na poti. Na tej točki smo se odločili, da bomo v pomoč takšnemu razvoju z vsemi razpoložljivimi sredstvi.

Zaradi vseh teh razlogov, kajti naša konferenca se zaveda svoje odgovornosti, smo se odločili, da za svojo, prisvojimo smernico konference v Taragoni, smernico, ki je v luči zadnjih dogodkov videti bolj aktualno kot kdajkoli.

SMERNICA:

Nas, 160 delegatov iz 13 držav, udeležencev Konference v Taragoni, se je odločilo, da zaključimo naše delo z deklaracijo v obliki smernice.

Smernica z namenom poglobitve in okrepitve mednarodnega političnega sodelovanja, ki se je začelo vzpostavljati zato, da bi se pomagalo delavskemu razredu in narodom v preseganju ovir pri uresničevanju enotnosti njihovih organizacij z namenom prisile naših spoštovanih vlad (tako “desnih” kot tudi “levih”) v opustitev varčevalnih ukrepov in proti-reform, ki so se jih odločili izvesti nad nami. To počnejo v imenu zahtev Trojke (EU, MDS, ECB), katere diktat je mogoč samo s pomočjo podrejanja naših vlad s pogodbami, ki so jih same podpisale, proti volji svojega naroda.

S pomočjo te smernice, vabimo delavske aktiviste, naj delijo njeno sporočilo s svojimi sodelavci: s podpisovanjem, širjenjem in vse obširnejšim objavljanjem v vsaki od naših držav, kot tudi z izkoriščanjem vseh možnosti za krepitev vezi, ki nas lahko poenotijo v skupnem boju.

Bolj smo številčni in organizirani za delovanje v smeri zavračanja varčevalnih ukrepov, bolj bomo v pomoč delavcem svojih držav, da prekinejo trpljenje svojih narodov.

Zavračanje podrejanja delavskega gibanja Trojki in evropskim direktivam pomeni predvsem zavračanje podrejanja delavskega gibanja vladi katere koli barve, če ta izvaja varčevalne ukrepe.

Neodvisnost delavskega gibanja!

Na takšen način se bodo delavci in narodi rešili pred katastrofo, ki je že na poti. To je način, da se doseže enotnost delavcev in njihovih organizacij, mladih ljudi in zatiranih narodov. Na tem mestu smo se odločili, da ustanovimo Evropski odbor za povezovanje, zaradi skupnih akcij, da bi na organiziran način razvili boj znotraj naših organizacij in dosegli enotnost proti politiki podrejanja ter da bi prisilili naše vlade vseh barv v odstop.

Na takšen način, v vsaki od naših držav, kot tudi po celi Evropi, začenjamo kovati prve vezi v združenju resnično svobodnih sindikatov suverenih narodov cele Evrope, neodvisnih od vsakršnih povezav s Trojko, EU in MDS kot tudi svobodnih, da odbranijo, popolnoma neodvisno, pravice delavskega razreda in njegove garancije.

* * *

Okrepimo usklajeno politično aktivnost vseh udeležencev te konference, ki se je odvijala 1. in 2. marca v Parizu! To bo naš način, kot predstavnikov delavcev in aktivistov, da ponovno potrdimo našo aktivno solidarnost z našimi brati in sestrami v Ukrajini, Bosni in Grčiji in vsepovsod. To bo naš način oživljanja ključnih vrednot delavskega gibanja, ki so bile ustanovljene že na samem začetku: proleterskega internacionalizma!

Belorusija, Belgija, Velika Britanija, Ciper, Češka, Danska, Francija, Nemčija, Grčija, Madžarska, Italija, Portugalska, Romunija, Slovaška, Slovenija, Španska monarhija, Švedska, Švica, in Turčija.

***

Belarus: GLOUCHAKOV Youri - Belgium: BERNARDI Antonio, metal worker, FGTB ; BERTRAND Luc, CGSP, Liège ; COUCKE Gaëtan, trade unionist, education ; COUCKE Laetitia, student, trade unionist; GIARROCO Roberto, trade unionist public services; KREMERS Daniel, trade unionist ; NYS Maxime, deputy regional secretary CGSP ALR, Brussels - Britain: DOOLAN Jane, Secretary Unison Islington, (personal capacity); FILBY Paul, Construction Safety Campaign (personal capacity); FLANAGAN John; McNALLY Doreen, Liverpool Unite Community Branch, (personal capacity); RALPH Celia, TUSP and Liverpool Unite Community Branch , (personal capacity); ROTHNIE Neil, trade unionist, (personal capacity) - Cyprus : LYTRA Marina, trade unionist - Czech Republic : SCHNUR Petr, Czechoslovakia ILC Bulletin  - Denmark : SCHOU Anton, People's Movement Against the E.U.; SÖRENSEN Per, Building and construction Union, Copenhagen - France: ARNOLD Frank, POI; BERGER Cendrine, trade unionist; BICHLER Joseph, IG Metall (Germany) trade unionist and delegate in the Moselle Border Workers Defense committee ; BLOCH Serge, POI; DONEL Dominique, trade unionist education ; FATTORE Nicolas, trade unionist Airbus industry; GAUQUELIN Marc, POI; GIROD Jacques, trade unionist; GLUCKSTEIN Benjamin, trade unionist; GLUCKSTEIN Daniel, POI; GRIESBACH Patrick, IBCE (Germany) trade unionist and vice-president of the Moselle Border Workers Defense committee ; JENET Claude, trade unionist; KEISER Christel, POI; LOMBART Marc, trade unionist; MARKUN Jean, POI; MARQUISET Jean-Charles, trade unionist; MENNECIER Jean, trade unionist; RICQUE Bruno, trade unionist healthcare sector; SALE René, trade unionist hospital worker; SCHMITT Arsène, Ver.di (Germany) trade-unionist and president of the Moselle Border Workers Defense committee ; SHAPIRA Daniel; TRIOULAIRE Aurélien, trade unionist public services - Germany: BECHERER Hedi, DGB senior executive , SPD local representative, AfA (*); BOULBOULLE Carla, GEW, Soziale Politik & Demokratie Editorial board; BRANDT Gaby, ver.di; CORNELY Matthias, IG Metall, works council chair; FREY Henning, GEW (teachers' union), SPD; FUTTERER Michaël,  regional GEW (teachers' union) executive committee , SPD, AfA; GÜRSTER Eva,  Ver.di healthcare sector executive committee NRW (North Rhineland Westphalia) , SPD; HAHN Gaby, DGB senior executive , SPD, president AfA Chemnitz ; HENZE Eberhard, ver.di (public and private services union); JERICHOW Hannelore,  member executive committee ver.di Berlin; KIRSCHKAT Mirco, ver.di, SPD, AA ; KÖLVER Ulrike, SPD; KRUPP Gotthard, member executive committee  ver.di Berlin, SPD, leadership member Afa, Berlin ; MOSES Katja, ver.di, SPD ; MÜLLER Norbert, ver.di, SPD ; SAALMÜLLER Peter, ver.di, SPD senior executive ; SAALMÜLLER, Iris, Ver.di ; SCHERMER Gerlinde, SPD senior executive ; SCHUSTER H.W. ver.di, SPD, president Düsseldorf Afa; SCHUSTER Karsten, ver.di; THOMS Heike, ver.di, works council; WERNECKE Monika, ver.di, Die Linke, local representative; (*) Afa : Labour Commission of the Social Democrat (SPD) party - Greece : BIRPANAGOU Dimitra, Syriza member , Nafplio - Hungary : ARADY Pàl, member of the Social-Democrat party; ASZTALO Làszlo, trade unionist; CSABALIK Zsuzsa, trade unionist; PULPITER Mikloshé, trade unionist; SOMI Judit, Munkas Hirlap bulletin - Italy: CIGNA Alessandra,  trade unionist education ; GOGLIO Kristian, CGIL trade unionist; GRANAGLIA Dario, trade unionist, industry ; RAINERI Betty, trade unionist; VARALDO Lorenzo, Committee for an Independent Workers' Party - Portugal: CORTES Ana Sofia, shop steward; PIRES Isabel, trade unionist, education Movement for the withdrawal of the Troika's memorandum (MRMT); PEREIRA Carmelinda, POUS – MRMT - Romania: CATALIN Vlad, vice-chair SSU; CRESTAN Constantin, National Federation of Electrical workers Union "Univers"; CRESTAN Ileana, League of the Workers of Romania; POPESCU Mugurel, president of the Craiova University Solidarity Union; TUDOR Marian, Publisher of Tribuna Sociala ; ROTARU Pusa, Association for the Emancipation of Workers (AEM) - Slovakia: JURICKOVA Jela, Czechoslovakia ILC Bulletin  - Slovenia : ANAKIEV Dimitar, President ZID ; ANAKIEV Alma, National coordinator ZID – Spanish State : ARRIZABALO Xabier, university professor, CCOO trade unionist, Madrid; BEJAR Jesus, metal worker CCOO trade unionist; CRIADO BARBERO Antonio, Federal Secretary Socialist Initiative (ISI); DIAZ LOMINCHAR Montserrat, CCOO trade unionist; DUCH Jordi Salvador, General secretary UGT Tarragona; FERNANDEZ RUIZ Juan Miguel, UGT trade unionist, Madrid; GARCIA CANO Pablo, executive member CCOO industrial federation; GARCIA ZAHONORO Agustin, FSP-UGT Madrid; GONZALEZ Luis, member of the CCOO Federal Committee; GONZALEZ Miguel, UGT Tarragone; JUNQUERA SANCHEZ Javier, student representative UAM, FSP-UGT Madrid; MENDEZ GALLEGO Koldo, PSE-PSOE/ UGT Euzkadi; OLIVEROS Mar Vazquez, UGT Tarragona; ORTEGA Blas, UGT/FSP shop steward Valencia ; PEREZ Eladio, PSE-PSOE; TUBAU Angel, Informacion Obrera; SANT CRISTOFOL Josep, UGT trade unionist Vallès, Barcelone - Sweden : BERGGREN Martina, AKSOS; CARLSTEDT Marcus, trade unionist education ; DJOHARI-TAIMOURI Nima, AKSOS; GUSTAFSSON Jan-Erik, President People's Movement “No to EU”; JONSON Eva, People's Movement “No to EU”; TEDELUND Filip, AKSOS - Switzerland : BEAUD Richard, UNIA trade unionist; EL KHATTABI Rachid, UNIA trade unionist small scale enterprise sector; PITTET Magali, Socialist Youth, National Platform of Socialist Workers; SISTO Vincenzo, Rifondazione comunista, Swiss section.- Turkey : OZANSÜ Sadi, Party of Workers' Fraternity.

***

Javno potpisujem ovu deklaraciju:

Prezime, Ime: ………………………………………………………………………………………..

Funkcija/organizacija: ……………………………………………………………………………….

Email: …………………………………………………………/ contact : confeurope2014@yahoo.fr