SLOVENAČKI STALJINISTIČKI OSTRAKIZAM

Dimitar Anakiev
SLOVENAČKI STALJINISTIČKI OSTRAKIZAM
("Brisanje" jugoslovena je staljinistička metoda "ostrakizma")




"The first weapon of Stalinists was slander. The second weapon
employed against us was ostracism. The third was gangsterism."

                                    -James P. Cannon




Nakon što je 2004 javno otkriveno brisanje više od 25.000 Jugoslovenaiz slovenačkih knjiga stalnog boravka(1) - kojim je ustoličen anti-jugoslovenski šovinizam kao zvanična ideologija "samostalne" slovenačke države - puno se je diskutovalo o ovoj političkoj metodologiji. Mnogi su smatrali ovu metodu originalnim sloveničkim
političkim patentom kojim je inteligentno sprovedeno "administrativno etničko čišćenje". Drugi su "brisanje" povezivali sa Orvelom a mnogi su pokašali da mistifikuju ovu u suštinu poznatu staljinističku praksu. Američki marksista Džejms P. Kenon u svojem poznatom delu "Istorija američkog trockizma" (2) analizira staljinističke političke metode in navodi tri osnovna nivoa: 1. klevetu 2. ostrakizam i 3. gangsterizam. Ostrakizam je staljinizam preuzeo iz antičke političke prakse. U antici je ostrakizam podrazumevao političko progonstvo putem
"keramičke presude" - "ostrakon" na grčkom označava parče keramike na kojoj se upisivalo ime prognanog. Medjutim, progonstvo, kao oblik "brisanja" osoba iz političkog sistema je u antici bila privremena i ograničena mera putem koje su udaljavani politički protivnici ali se je njihova privatna svojina poštovala i čuvala do njihovog povratka. Staljinizam je "ostrakizam" učinio totalitarnom metodom, brišući, prekrajajući i prisvajajući istoriju kao svoju privatnu svojinu - sve u cilju ostajanja na vlasti. Osobenost slovenačkog staljinizma ogleda se u tome što je brisanje ljudi i istorije stavljeno u funkciju kapitalistačne nadvlade i neokolonijazma koji caruje na Balkanu u
obliku Evropske unije. Staljinistički karakter brisanja ogleda se u shvatanju nacije kao političke partije iz koje se izbacuju nepoželjni članovi - u ovom slučaju Jugosloveni - a sa njima se i pokušava izbrisati jugoslovenska prošlost i istorija nacije koja je stvorena tokom socijalistične revolucije i narodno-oslobodilačkog boja a to
novim gospodarima Slovenije i njihovim slugama ne odgovara.
Kontrarevolucionarni karakter "brisanja" i lažiranje prošlosti najbolje se vidi u novodobnom pokušaju istorijskog pomirenja sa fašizmom. Kao i u drugim delovima Balkana domaći sluge Hitlerove soldateske se reinerpretiraju kao narodna vojska iako su služili nacističkom uništenju svojeg naroda a jednako i danas opslužuju genocidne mere kapitalističke tranzicije.  Medjutim, nije u pitanju samo primena staljinističkih metoda na ljude i istoriju već u javnom i političkom diskursu nailazimo na otvorenu upotrebu staljinističke terminologije. Jedan od najtipičnijih takvih primera u slovenačkom političkom teatru je upotreba poznatog Staljinov termina "levi fašizam" iz 30' godina prošlog veka - termin smišljen da spreči povezivanje tada pobedonosne koalicije komunista i socijal-demokrata i omogući dolazak Hitlera na vlast -  za savremenu slovenačku socijalnu-demokratiju. Ovaj Staljinov politički termin izvukao je iz naftalina i ponovno upotrebio prvak slovenačke takozvane desnice -Janez Janša.
Slučaj "izbrisanih" počeo je tipično za staljinističku metodologiju: klevetom. Nakon dugog perioda šovinstičke kulturne kampanje koja je bila tempirana na unižavanje "Balkana" u ime "evropskih" vrednosti -
slična kulturnoj kampanji koju poznajemo iz vremena kolaboracije sa fašizmom kada je u ime "Evrope" napadana "azijatskost" - prešlo se je odmah na klevetanje "izdajnika" i "kolebljivaca" slovenačke
nezavisnosti. Klevetanje je trajalo više od decenije i njime je u očima javnosti ostrakizam učinjen nužnim političkim sredstvom koga baš niko relevantan u slovenačkom političkom prostoru nije doveo u pitanje. Time je omogućena i zadnja, "gangsterska", faza staljinističke političke metodologije. Gangsteraj slovenačkog
staljinizma se ogleda u pljački privatne svojine "izbrisanih" a pre svega u oduzimanju stanarskog prava prenesenog iz socijalizma.
Socijalističko stanarsko pravo je u novom sistemu omogućilo otkup stana po ceni koja nije tržišna (tzv. "jazbinšekov zakon"). Tako je stotine hiljada Slovenaca steklo nekretinu koju je omogućio socijalizam, ali ne i "izbrisani jugosloveni" koji su za to pravo uskraćeni. Zato su mnogi "izbrisani" deložirani iz svojih stanova
(stanovi su im de facto oteti) dok su oni koji su uspeli da ostanu u svom stanu iz raznih "humanih razloga" koje vlast nije smela da prekrši (na primer samohrane majke sa decom) bili su kasnije prisiljeni da plaćaju komercijalnu stanarinu - na taj način su višestruko opljačkani. Slično se je dogodilo i sa drugim oblicima
svojine osoba nad kojima je sprovedena mera "ostrakizma". U gangsterske metode treba ovde ubrojiti i hiljade nezakonitih deportacija "izbrisanih" koje sprovodila policija bez odluke suda (3).
Evropska unija je ignorirala problem slovenačkih "izbrisanih" kao da ne postoji i zvanično je tvrdila da su problemi Slovenije njena unutrašnja stvar. Evropski sud za ljudska prava je nakon tužbe italijanske advokatske kancelarije Lana & Saccucci doneo presudu po kojij smatra da su izbrisanima kršena dva prava: pravo na pravnuzaštitu i pravo na zaživot sa porodicom(4). Za evropske institucije
staljinistički ostrakizam nije sporan.
Nameću se dva zaključka: prvi je taj da je slovenačko društvo i politički sistem i dalje duboko prožeto staljinizmom koji je njegova osnovna karakteristika i drugo, da je staljinizam u potpunosti kompatabilan sa karakterom Evropske unije i savremene evropske politike.


(1) Godinu dana nakon osamostaljenja od Socijalističke Federativne Repubilike Jugoslavije slovenačka vlada je tajnom akcijom ilegalno izbrisala iz knjiga stalnog bivanja više desetina hiljada ljudi poreklom iz drugih jugoslovenskih republika. Uglavnom su to bili industrijski radnic koji su u 70-tim i 80-tim doprineli
industrijalizaciji Slovenijei i njihovi potomci. Desna vlada Janeza Janše priznala je 2004 brisanje 18.305 Jugoslovena. Leva vlada Boruta Pahora je 2009 utvrdila je da je broj izbrisanih veći: 25.671.
Helsinški monitor je u svojem izvištaju smatrao da je izbrisano više od 70.000 Jugoslovena ali je zvanična brojka ostala ova koju je priznala Pahorova vlada.
(2)James P. Cannon: "The History of American Trotskysm", Patfinder
Press, new York, 1944
(3) Slovenačka je policija izbrisala spiskove svojih ilegalnih
deportacija, tako da je tačan broj nemoguće utvrditi. Autor ovih
redaka je na svoj koži osetio i brisanje i ilegalnu deportaciju.
(4) Case of Kurić and others v. Slovenia
(http://hudoc.echr.coe.int/sites/eng/pages/search.aspx?i=001-111634#%7B%22itemid%22:%5B%22001-111634%22%5D%7D