POEZIJU NAĐOH

Dimitar Anakiev

POEZIJU NAĐOH

Ponovo rođeni ja pronađoh poeziju

takvu kakvu balkanski pesnicu pišu

oslobođeni stega, ne plativši kiriju

a sa puškom u ruci, dim vatre udišu

Ponovo rođeni ja pronađoh poeziju

u nekom vozu od Niša do Ljubljane

prugom razorenom ugledah viziju

onu Drainca i Boteva, duše neokaljane

Ponovo rođeni ja pronađoh poeziju

pod omčom tesnom Fransoa Vijona

pesnika i bandita što imaše fantaziju

iz daleke Galije dobrog kompanjona

Ponovo rođeni ja pronađoh poeziju

onu što svetove ruši i svetove stvara,

onu što prezire osmeh lažni, kurtoaziju,

što se ne udvara za slavu i malo para

Ponovo rođeni ja pronađoh poeziju

a poeziju naći usred sveta lako nije

od Njujorka do Tokija, videh iluziju

videh sluge, paževe, duše još bolnije

Ponovo rođeni ja pronađoh poeziju

negde na sred puta, pokislu, napuštenu

a za misao vrelu spremnu i subverziju

poeziju nađoh, rekoh, još nekrštenu

Ponovo rođeni ja pronađoh poeziju

putem kojim niko ne ide, u izmaglici,

na poprištu, sred lokve krvi, zapuštenu,

trebaše joj reč topla samo kao izbeglici

Ponovo rođeni ja pronađoh poeziju

i uzvolesmo se k'o strasni ljubavnici,

željni hrane za srce samo a ne apatiju

ne književnici, postasmo buntovnici